1) bilinci işlemez olmak, kendini kaybetmek, bayılmak: ‘Gözlerini tezgâhın arkasındaki bir kapıya dikmiş ve kendinden geçmiş gibiydi.’ –S. F. Abasıyanık. 2) bir şey karşısında coşkuya kapılmak, duygulanmak: ‘Oturduğu şiltenin üstünde ayağa kalkıyor; alevi artan bakışlarla kendinden geçmiş, bir elini dizine vurarak … haykırıyordu.’ –A. Ş. Hisar. 3) uykuya dalmak, uyuyakalmak: ‘Ninniyi söyleyen anne kendinden geçeli belki bir hayli olmuştu.’ –O. C. Kaygılı.